Bij het opruimen van oude bestanden kwam ik iets bijzonders tegen: een artikel dat ik precies 20 jaar geleden schreef over de medewerking van Hitma aan het prestigieuze OCAP-project. In september 2005 gingen 500 glastuinbouwers restgas-CO2 van Shell Pernis gebruiken voor de teelt van hun groente en fruit. Via een enorm leidingnetwerk tussen Rotterdam en Amsterdam werd het gas geleverd aan tuinders in het Westland en rond Bleiswijk. Het project werd in slechts negen maanden gerealiseerd en op 7 september 2005 officieel geopend door, toen nog, Koningin Beatrix.
Kennis van nu
Ik weet nog goed hoe trots ik was dat ons team afsluitertechniek hieraan had bijgedragen. Nadat ik het artikel op de website had geplaatst, kwamen er echter ook negatieve reacties binnen. Mensen vroegen zich af hoe we daar trots op konden zijn, met alle CO2-uitstoot van de industrie. Eerlijk gezegd had ik me destijds helemaal nog niet verdiept in klimaatverandering en de gevolgen van de opwarming van de aarde. Dat kwartje viel pas een jaar of tien later en, met de kennis van nu, schaam ik me daar een beetje voor.
CO2 leveren aan glastuinbouwers
Toen ik onlangs de tekst opnieuw las en de website van OCAP bezcocht, werd ik geraakt door hoe dit project zich door de jaren heen heeft ontwikkeld. OCAP vangt nog steeds CO2 af bij industriële bronnen en levert die aan glastuinbouwers, zodat zij minder aardgas hoeven te stoken en zelfs de overstap kunnen maken naar duurzame warmtebronnen. Dat bespaart jaarlijks miljoenen kubieke meters aardgas en voorkomt onnodige uitstoot. Het is daarmee niet alleen belangrijk voor de tuinbouw, maar ook voor het milieu.
Het OCAP-project zie ik achteraf als een kleine, maar betekenisvolle stap in de goede richting. Het liet zien dat hergebruik van CO2 mogelijk is, dat innovatie samenwerking vereist en dat verduurzaming vaak begint met praktische oplossingen.
Steentje bijdragen
Natuurlijk weet ik nu dat de industrie nog steeds moet verduurzamen en dat we allemaal ons steentje moeten bijdragen om de opwarming van de planeet tegen te gaan. De negatieve reacties uit 2005 begrijp ik vandaag veel beter. Eerlijk gezegd betreur ik het dat het zo lang heeft geduurd voordat ik zelf, en met mij velen in het bedrijfsleven, echt in actie kwamen.
Toch zie ik het OCAP-project achteraf als een betekenisvolle stap in de goede richting. Het liet zien dat hergebruik van CO2 mogelijk is, dat innovatie samenwerking vereist en dat verduurzaming vaak begint met praktische oplossingen, zelfs als het besef van de grotere klimaatuitdaging nog niet volledig is doorgedrongen.
Klimaatneutraal ondernemen
Misschien is dat ook de belangrijkste les van mijn terugblik: elke stap telt. Wat in 2005 begon als een technische oplossing om CO2 slim te benutten, is inmiddels onderdeel van een bredere beweging richting klimaatneutraal ondernemen. En wie weet: misschien kijk ik over 20 jaar terug en denk ik hetzelfde over de initiatieven waar we vandaag trots op zijn.
